He's returned to/ის დაბრუნდა

[b]სულ ახალი დაწყებული მაქვს და არ ვიცი გავაგრძელო თუ არა...წაიკითხეთ და მითხარით თქვენი აზრი[/b]

........................................................................................................................................................

_ჩემი ძმა სულ ჩემს ფიქრებში ტრიალებს,მისი გარდაცვალების შემდეგ საშინლად გულჩათხრობილი გავხდი,არავისთან ვსაუბრობ,ხანდახან ჩემს ოჯახთან ერთადაც არ მინდა ვახშმობა,ხშირად თავის მოკვლაზეც მიფიქრია,მართალია მე და პოლს ჩემს ძმას,გადასარევი უთიერთობა არ გვქონია მაგრამ ძალიან მიყვარდა,როგორც ჩემი უფროსი ძმა მეორე ძმაც ისევე მიყვარდა.მაგრამ რადგან პოლი ჩემი უფროსი ძმა იყო მას უფრო მეტ პატივს ვცემდი,ახლა კი აღარ არის....მისი გარდაცვალების შემდეგ სახლში ბევრი უცნაური რამ ხდება,მაგალითად ღამღამობით პოლის ოთახიდან ხმაური მესმის,ყველა მეუბნება აჯობებს ფსიქოლოგს გაესინჯოო...რადგან ჰგონიათ რომ ეს ყველაფერი მეჩვენენბა,მაგრამ ვგრძნობ რომ ეს მართლა ხდება...ამ სახლში რაღაც ხდება და ეს რაღაც ძალიან უცნაურია...ვფიქრობ პოლის სული ამ სახლს არ მოშორებია და ისევ აქ არის,ალბათ რაიმე დარჩა გასაკეთებელი,და მინდა ამაში დავეხმარო

_დეიმონ,დეიმონ შვილო_კარზე მიკაკუნებდა გრესია,ჩვენი მასხურების უფროსი..დედასავით მყავდა
_რა გინდა გრესია?_ვკითხე მე,მართალია უხეშად გამომივიდა მაგრამ არაუშავს მაპატიებს...
_არ გშა?საუზმე მოგიტანე
_გმადლობ გრესია_კარი გავუხსენი საუზმე სწრაფად გამოვართვი და კარი სიტყვის უთქმელად მივუხურე,ვხვდები ძალიან უხეში და თავხედი გავხდი,მაგრამ ეს ჩემი ბრალი არ არის,ალბათ ფსიქოლოგთან მართლაც უნდა მივიდე, რადგან ფსიქოლოგიურად სუსტი ვარ და ამიტომაც იმოქმედა ასე პოლის სიკვდილმა,ჩემს თვალწინ ჩამოვარდა სახლის სახურავიდან,ამან ჩემზე ძალიან დიდი გავლენა იქონია
_დეიმონ კარი გამიხსენი უნდა გელაპარაკო_კარზე ახლა მამამ მომიკაკუნა
_მამა არ მცალია,ვწერ_ვუთხარი და ისევ წერა განვაგრძე...ჩემს ძმაზე პოლზე ვწერდი
_არაუშავს ,გახსენი კარი_მეც მეტი აღარაფერი მითქვამს,კარი გავუხსენი მაგრამ ოთახშ არ შევიპატიჟე ...თუმცა თვითონ შემოვიდა..._დეიმონ! დელიკატურ თემაზე უნდა დაგელაპარაკო_სერიოზული სახით მითხრა
_არაფერი არ მაინტერესებს_ვუთხარი მე და ზურგი ვაქციე.
_ვხედავ პოლის გარდაცვალების გამო დეპრესია გაქვს,საშინლად იტანჯები,უხეში და უზრდელი გახდი,ის აღარ ხარ რაც აქამდე იყავი...
_მამა მოკლედ თქვი, არ მცალია_მივმართე მე
_გადავწყვიტე ფსიქოლოგი აგიყვანო და გიმკურნალო...
არ მჭირდება_მოკლედ მოვუჭერი
_გჭირდება,დახმარება გჭირდება,ვიღაც უნდა დაგეხმაროს რომ ძველ ცხოვრებას დაუბრუნდე_მითხრა მამამ
_მამა გითხარი არ მჭირდება,სხვისი დახმარება არაფერში მჭირდება_ავყვირდი მე
_ჯერ ერთი ნუ დამყვირი და მეორე ამაზე ლაპარაკი დასრულებულია,თანაც შენი ახალი პირადი ფსიქოლოგი უკვე აქ არის
_რა?! ჯერ ჩემთვის უნდა გეკითხა სანამ იმ ადამიანს აქ მოიყვანდი_გავბრაზდი მე,მამას წარბიც არ შეუხრია
_დეიმონ,ჩავალ და იმ "გოგოს"_გამოვუშვებ_ეს სიტყვა "გოგო"განსაკუთრებით გამოკვეთა ინადადებაში,რატომ არ ვიცი...მითხრა ოთახიდან გავიდა
_ღმერთო,არ მჭირდება ფსიქოლოგი_ვბრაზობდი ჩემთვის როდესაც მამა გავიდა ოთახიდან....ცოტა ხნის შემდეგ კარზე კაკუნი გაისმა_წადი,არ მცალია,არაფერი არ მინდა_გავძახე მე.

:)kargi

ogond jer unda davwero:D meti agar damiweria?

არაუსავსსსს

_უკაცრავად მემამათქვენმა გამომგზავნა,ფსიქოლოგი ვარ_მომესმა კარს უკნიდან.სახე შემეცვალა,კარი გავუხსენი და ოთახშ შევიპატიჟე.
_შემოდი
_გამარჯობა,მე სარა ბელენტაინი ვარ_ხელი გამომიწოდა ჩამოსართმევად,მე მისთვის სახეზეც არ შემიხედავს დ არც ხელი ჩამომირთმევია ისე ვუთხარი,ჩემი სახელი.
_მე დეიმონი ვარ..თავიდანვე გეტყვი,მამჩემმა ტყუილად შეგაწუხა,დახმარება არ მჭირდება არ,არ მჭირდება მითუმეტეს ფსიქოლოგის დახმარება_მივმართე მას და წერა განვაგრძე..
_ამას სწორედ ისინი ამბობენ ვისაც მართლა სჭირდება დახმარება_მშვიდად და წარბშეუხრელად მომმართა სარამ
_ეტყობა ვერაფერი გაიგე,არ მჭირდება ფსიქოლოგის დახმარება,გიჟი კი არ ვარ_აგრესიულად ვუთხარი მე
_როგორც ჩანს ბევრი მუშაობა მომიწევს_ჩაილაპარაკა თავისთვის_არც არავინ გეუბნება გიჟი ხარო...აუცილებელი არ არის გიჟი იყო რომ ფსიქოლოგმა შენი დახმარება მოინდომოს....მაგრამ ამ პრობლემას ახლავე თუ არ მიხედე,იცოდე მერე მართლა გაგიჟდები და უკან დახევა გვიანღა იქნება_მითხრა სარამ,მართლია ვერ დამარწმუნა იმაში რომ ფსიქოლოგი მჭირდება მაგრამ სიტყვა აღარ დამიძრავს საწინააღმდეგო...რომ გაჩუმებულიყო...
_კარგი მაშინ,დავიწყოთ,ოღონდ ეს უაზრობა მაქსიმუმ ერთ კვირაში უნდა დავამთავროტ...
_გააჩნია მკურნალობა როგორ გააგრძელებ_ირონიული ღიმილით მითხრა და ჩემს საწოლზე ჩამოჯდა,მაინც და მაინც მორიდებული არ ჩანდა,ვგრძნობ რომ მისთვის წინააღმდეგობის გაწევა გამიჭრდებოდა...უნდოდა სეანსი დაეწყო თუმცა ისევ ხმაური გავიგონე,თუმცა ამერად ხმა პოლის ოთახიდან კი არა სხვენიდან მოდიოდა

Nick wrote:დამაინტერესასავით. გააგრძელეთ!!! მომეწონა!!

მიხარია რომ დაგაინტერესასავით

ვააიმეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეეე მომეწონააააააააააააააააა!!!!! დადე რაააააააააა

მიხარია რომ მოგწონთ...დავდებ აუცილებლად...უკვე ვწერ

კარგია მალე დადებ იმედია

კი კი მალე დავდებ

5 წუთში იქნება

კარგი

_გაიგონე?_დაუფიქრებლად ვკითხე სარას
_რა?რა უნდა გამეგონა?_მკითხა გაკვირვებულმა სარამ
_აქ იყავი,ახლავე დავბრუნდები_ვუთხარი სარას და ოთახიდან სანამ გამოვიდოდი გავიგონე სარამ რომ თქვა "რაღაც კარგად ვერააო"...მის ამ სიტყვებს წავუყრუე...ნელი ნაბიჯით წავედი სხვენისაკენ ,სარაც უკან მომყვებოდა,სხვენთან მისასვლელი კიბეები ავიარე და კარებს მივადექი
_რას აკეთებ?არ რა გინდა?_ჩურჩულით მკითხა სარამ.
_ვცდილობ გავარკვიო რა ხდება ამ სახლში და ჩემს თავს_ვუთხარი და სხვენის კარი გავხსენი,ხმაური იყო და აშკარად მომესმა,თუმცა სხვენში არავინ იყო._გამაგებინე ერთი,რაზე ლაპარაკობ,ამ სახლშ რა ხდება?ძალიან უცნაური ადამიანი ხარ
_რომ გითხრა მაინც არ დამიჯერებ,შენ ხომ ფსიქოლოგი ხარ_ვუთხარი მე და მძმე მზერა მივაპყარი...უცნაური გრძნობა დამეუფლა,მეგონა რომ პოლი იმ წუთას იქ იყო ჩემს გვერდით...სხვენიდან გასვლას ვაპირებდით რომ რომ დავინახე მამასი და პოლის სურათი ძირს დამტვრეული ეგდო..მივედი და ავიღე,დავყურებდი და ვფიქრობდი...სარა გაკვირვებული მიყურებდა..
_იცი რა აჯობებს სეანსი ხვალიდან დავიწყოთ_თქვა სარამ და ელვის სისწრაფით გავარდა ოთახიდან

სურათი თავის ადგილზე დავაბრუნე და სხვენის კარები გავიხურე .... გადავწყვიტე საღამოს ოჯახთან ერთად მევახშმა ...რამდენიმე საათი საწოლზე ვეგდე და ვფიქრობდი...ამასობაში მოსაღამოვდა კიდეც
_გამარჯობა_მივესალმე მაგიდასთან მსხდომებს,ყველამ გაკვირვებით გამომხედა_რა იყო არ მიმიღებთ?_გავიოცე მე არა და ვიცოდი რატომაც მიყურებდნენ ასე..
_არა არა რას ამბობ დეიმონ..მოდი დაჯექი_მითხრა ჯონათანმა და თავის გვერდით ცარიელ ადგილზე მიმითითა...
_ნინა თუ შეიძლება დეიმონისთვის თეფში მოიტანე და ჭიქები_უთხრა ერთ-ერთ მოსამსახურეს საილესმა_დეიმონ მეგონა ჩვენთან ერთად არ ივახშმებდი_მომმართა საილესმა
_გადავწყვიტე ცხოვრებას სხვა მხრიდან შევხედო და ერთხელ და სამუდამოდ დავიმახსოვრო რომ სიცოცხლე პოლის სიკვდილით არ დამთავრებულა_ვითვალთმაქცე :D
_როგორც იქნა საღ აზრამდე მიაღწიე_ღიმილით მითხრა ალისონმა...მეც გავუღიმე:)
_ფსიქოლოგმა უკვე ამხელა შედეგს მიაღწია?...აშკარად პროფესიონალია თავისი საქმის.._თქვა მამამ ...აქ ფსიქოლოგი რა შუაშ იყო..ის ხომ უკან მოუხედავად გაიქცა.....
_მე მაპატიეთ,კიარას უნდა გავუარო და რესტორანშ უნდა წავიყვანო...ამიტომ აქ არ შევჭამ_თქვა საილესმა

მომეწონა ზალიან საინტერესოა

:) :) :)

_საილეს მინდა კიარა გავიცნო,შეგიძია გამაცნო?_ვკითხე საილესს..რომელიც პირ ღია შემომყურებდა
_კი,კი შემიძია_თავი დამიქნია მან და სახლიდან გავიდა...
მთელი ღამე ვფიქრობდი,იმ დამსხვრეულ სურათზე,ნეტავ რა მოხდა,ვშიშობ ჩემი ვარაუდი არ გამართლდეს და მართლა არ დადიოდეს სახლში პოლის მოჩვენება...ოთახის კარი ოდნავ ღია მქონდა,უცებ დერეფანში ჩემი ოთახის წინ რაღაცამ გაიელვა,გავოცდი საწოლიდან ავდექი რომ შემემოწმებინა რა მოხდა თუმცა ვერაფერი ვნახე საეჭვო...ჩავთვალე რომ მომეჩვენა და ოთახშ შევბრუნდი
მეორე დღეს ექიმი ბელენტანი იმავე დროს მოვიდა როდროსაც წინა დღეს წავიდა იმასთან შედარებით დამშვიდებული იყო
_თუ შეიძლება დღეს ნუ შემაშინებ_გამაფრთხილა მან
_მე არც არასდროს შემიშნებიხარ...გინდა შეგახსენო რომ ერთმანეთი გუშინ გავიცანით?...თუ შეიძლება დავიწყოთ ამ თამაშისთვის და შენთვის დრო არ მაქვს...
_უხეში,უზრდელი და უმადური ხარ,მე ვცდილობ დაგეხმარო შენ კი....
_მე ხომ შენთვის დახმარება არ მითხოვია?_გავაწყვეტინე მე და ჩემი სათქმელი ვუთხარი..
_აღარ ვაპირებ შენთან კამათის გაგრძელებას,ამიტომ _მითხრა ფსიქოლოგმა და ჩანთა გახსნა

მომეწონააა

gavagrdzelo?